W roku 1952 w Instytucie Handlu i Żywienia Zbiorowego (IHŻZ) utworzono Zakład Opakowań. W Zakładzie tym sukcesywnie powstawały Pracownie: Opakowań Transportowych, Ekonomiczna, Opakowań Jednostkowych oraz Laboratorium Badań Fizykomechanicznych.
Główny zakres działalności Pracowni Opakowań Transportowych stanowiło projektowanie i wytwarzanie serii prototypowych, podstawowych w tym okresie funkcjonujących na rynku opakowań z drewna, a także opracowywano i wdrażano metody badań opakowań transportowych. W Pracowni Ekonomicznej analizowano koszty wytwarzania opakowań. W Pracowni Opakowań Jednostkowych z głównym nastawieniem na opakowania z tworzyw sztucznych opracowywano i wdrażano metodykę badań materiałów i opakowań jednostkowych. Podejmowano też prace technologiczne, w tym próby uszlachetniania jedynej wytwarzanej w tym czasie w kraju folii opakowaniowej, to jest folii z regenerowanej celulozy (polska nazwa: Tomofan).
W roku 1957 Zakład Opakowań IHŻZ został przekształcony w Centralne Laboratorium Opakowań, które dwa lata później włączono do Centralnego Ośrodka Opakowań (COO). Do głównych zadań COO należała koordynacja tworzącego się przemysłu opakowaniowego oraz udział w bilansowaniu materiałów i opakowań, tak istotnym w warunkach deficytu, nierozłącznie związanego z panującym wówczas w Polsce systemem gospodarczym. W COO podejmowano także prace badawcze. Zajmował się tym Dział Badań i Opracowań Laboratoryjnych. Ważnym elementem działalności badawczo-rozwojowej były realizowane we współpracy z przemysłem prace nad poprawą jakości materiałów i opakowań, mające na celu ograniczanie strat pojawiających się w przetwórstwie. W wyniku tych prac powstawały zarówno zasady projektowania określonych grup materiałowych, jak też instrukcje pakowania, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb eksportu. Wspomniane prace dotyczyły również metod badań materiałów opakowaniowych i opakowań, z których część – sfinalizowana w postaci norm – wykorzystywana jest także i obecnie w praktyce laboratoryjnej.
W roku 1974 utworzono COBRO czyli Centralny Ośrodek Badawczo Rozwojowy Opakowań. Pierwszym dyrektorem COBRO był mgr inż. Jan Lekszycki. Powstanie COBRO umożliwiło zintensyfikowanie działalności badawczej. W dziedzinie opakowań przejawiało się to w początkowym okresie w podejmowaniu prac nad rozwojem produkcji niewytwarzanych wcześniej w kraju materiałów i nad ich uszlachetnianiem. Od 8.11.2019 r. dyrektorem jest dr inż. Monika Kaczmarczyk. COBRO w ostatnich latach, poza pracami badawczymi, uczestniczy we wdrażaniu rozwiązań innowacyjnych w produkcji materiałów i opakowań, w oparciu o umowy zawarte z przemysłem.
Od roku 2010 Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań, na mocy Ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618), stał się instytutem badawczym.
Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 02.01.2013 (Dz.U. 2013, poz.28), Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań otrzymał nazwę COBRO - Instytut Badawczy Opakowań.
COBRO - Instytut Badawczy Opakowań w Warszawie z dniem 1 kwietnia 2019 r. na mocy Ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. z 2019 r. poz. 534) stał się instytutem Sieci i zmienił nazwę na Sieć Badawcza Łukasiewicz - COBRO - Instytut Badawczy Opakowań.
Od 01.01.2020 r. Sieć Badawcza Łukasiewicz - COBRO - Instytut Badawczy Opakowań został włączony do struktur organizacyjnych Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Biopolimerów i Włokien Chemicznych.
